Oštećenje emocija? Bipolarni afektivni poremećaj

Bipolarni afektivni poremećaj BAP spada u grupu poremećaja raspoloženja, čija je glavna karakteristika oštećenje emocija, a na bazi toga dolazi do daljeg poremećaja svih sfera čoveka.

Predstavlja smenjivanje faze povišenog i dobrog raspoloženja uz poviseno samopouzdanje i hiperaktivnost sa fazama bezrazložne tuge, gubitka radosti, gubitka energije i zamora a oporavak između faza je karakteristicno za BAP.

Mogu postojati i mešovite forme kada u istoj epizodi postoje simptomi manije kao i depresije gde promene raspolozenja mogu biti u periodu i od nekoliko sati.

U nekim slučajevima pacijenti gube odnos sa realnošću i ponašanje postaje nekritično. Okolina to ponašanje prepozna kao čudno,bizarno,shvata da se nešto događa dok u pojedinim slučajevima pak prihvata kao učestalo ponašanje pojedinca koje za njega karakteristično.

Ukoliko se ne leče faze mogu trajati i do 6 meseci.

Genetika igra značajnu ulogu kod ispoljavanja poremećaja.

Javlja se u bilo kom životnom dobu ali najcešće u dvadesetima.

Osobe koja boluje od BAP neretko zloupotrebljavaju PAS, mogu uporedo da se jave i određeni anksiozni poremećaji ili čak suicidalno ponašanje.

Kada pričamo o raspoloženju možemo naglasiti da je normalno da kod svake osobe postoji fluktuacija emocija, stoga treba biti oprezan prilikom psihijatrizacije uobičajenog stanja i karaktera čemu smo svi skloni.

Da bi se dijagnostikovao BAP neophodno je da osoba bar jednom doživi fazu euforije ili povišenu radost koja mora da traje određeni vremenski interval i pored faze depresije.

Vremenom faze depresije postaju češće i traju duže uz tendencu da se ponovo jave nakon oporavka epizoda, zbog čega nekada pacijenti vole da kažu da im faza manije vise odgovara jer su "veseli" dok fazu depresije dozivljavaju kao "mučnu, tešku, bezizlaznu".

Spektar BAP imaju i granični poremećaj ličnosti, ciklotimija, ADHD, stoga treba pripaziti na razlike i sličnosti specifičnih za svaki poremećaj.

Lečenje se sprovodi psihofarmacima uz psihoterapiju.Lečenje može biti kompleksno, stoga ne treba pristupati problematici laički bez konsultacije psihijatra. Kombinovana terapija daje najbolje rezultate.